RPM marathon

Vandaag deelgenomen aan de RPM marathon bij Achmea Health Center (AHC) in Meppel. Voor een bedrag van  vijf Euro per uur kon je gaan fietsen voor een goed doel. Wilde je de volle vier uur fietsen, dan betaalde je in totaal vijftien Euro. Dit keer ging de opbrengst naar "Vrienden van het Diaconessenhuis" in Meppel. Voor het gelden die binnengehaald worden, kunnen de Vrienden wat leuke extraatjes aanschaffen voor de patiënten van het ziekenhuis.
De grote zaal van het AHC stond stampvol met fietsen. Diverse fitnesscentra hadden hun RPM-fietsen uitgeleend. Met een vrachtwagen zijn alle fietsen uit Zwolle, Kampen en Steenwijk opgehaald. Al met al waren er een kleine 90 fietsen in de zaal opgesteld. Om 10.00 uur begon de RPM-marathon. Zelf had ik me ingeschreven voor de volle vier uur. Misschien wat overmoedig? Ik vond het in ieder geval een uitdaging. De laatste weken had ik wat extra getraind. Het is toch altijd bijzonder om in zo'n grote zaal vol RPM-ers deel te nemen aan zo'n evenement. Per uur werden negen nummers gefietst. Tussen ieder uur had je ca. vijf minuten pauze om  wat te drinken, eten en wat je verder nog wilde doen (bijvoorbeeld je nat geworden shirt verwisselen voor een droog exemplaar). Tijdens het laatste uur vond ik het toch wel bijzonder zwaar worden, maar ik heb het gered. Ik vond mezelf wel dapper, dat ik het volgehouden heb. Ben benieuwd of ik morgen een beetje normaal mijn bed uit kan komen!

Sportgala Meppel 2013

Op donderdag j.l. (24 januari) was ik één van de gelukkigen, die het Sportgala Meppel mochten bijwonen. Vorig jaar heb ik met een groepje van Budovereniging "Sonkei" (het Japanse woord voor "respect") een deel van de openingsact mogen verzorgen. Wij zaten toen aan de zijkant op het toneel. Dit keer mocht ik in de zaal plaatsnemen.
De avond werd gepresenteerd door de bekende sportverslaggever Evert ten Napel. Na de openingsact door dansende scholieren van groep 7 en 8 van één van de Meppeler basisscholen, volgde de uitreiking van de diverse onderscheidingen. Per onderdeel werd een filmpje getoond van de genomineerden.
De stimuleringsprijs werd uitgereikt aan Fiets Tour Club Grupetto (een nieuwe vereniging die veel aan de weg timmert). Verder waren er aanmoedigingsprijzen voor een jeugdteam van de tennisvereniging MLTC en diverse andere jeugdige sporttalenten. Sportvrouw van het jaar werd schaatster Elma de Vries, sportman van het jaar de springruiter Marc Houtzager en sportploeg van het jaar de voetbalvereniging SC Rouveen.
Tussen de bedrijven door waren er nog optredens/sketches van Wakker Nijeveen en de zanger/gitarist Erwin Nijhoff (voor veel mensen bekend door "The voice of Holland".
Al met al een hele leuke en bijzondere avond. Wat mij betreft: ik hoop volgend jaar weer als toeschouwer aanwezig te zijn.

Film "The artist"

Gisteravond naar een film van het Filmhuis Meppel geweest. Ik had onlangs kaartjes voor 6 films in de periode januari t/m juni 2013 gekocht. Dit keer werd de film "The artist" getoond. 
Uit Wikipedia de volgende informatie: "The Artist is een Franse stomme film uit 2011 die in zwart-wit opgenomen werd. De film werd geschreven en geregisseerd door Michel Hazanavicius. Hoofdrolspelers zijn Jean Dujardin en Bérénice Bejo. Dujardin won voor zijn rol de prijs van beste acteur op het Filmfestival van Cannes. De film werd genomineerd in de categorie beste film voor de 24e Europese Filmprijzen en werd zes keer genomineerd voor een Golden Globe,[1] waarvan het er drie won, onder meer de prijs voor beste komische of muzikale film. Film en regisseur wonnen eveneens een Bafta en tijdens de 84ste Oscaruitreiking won de film vijf Academy Awards, waaronder die voor beste film, regisseur en acteur in een hoofdrol." 

Ik vond het een heel bijzondere film, waarin de hoofdpersoon wordt geconfronteerd met de overgang van de "stomme" naar de "gesproken" film. Dat veel destijds beroemde filmacteurs hierdoor hun baan kwijt raakten, is gebaseerd op de realiteit van de jaren 30 van de vorige eeuw.  
Één van de personen uit het boek "Het bitterzoete zuiden" van de schrijfster Rita Mae Brown is de acteur Payson. De eerste sprekende films zijn in opkomst. Payson wordt uitgenodigd om één van de rollen te spelen. De geluidstechnicus is omgekocht door de producent om het geluid te manipuleren. Hierdoor verandert de diepe bariton van Payson in een piepend geluid en de carrière van Payson is hiermee finito. Natuurlijk werd er vaak niet geknoeid met de geluidsapparatuur. Echter niet alle filmacteurs van stomme films beschikten over een goede stem.  Soms betekende de komst van de geluidsfilms het einde van een lange loopbaan. Ook werd in enkele gevallen (bij zeer beroemde en geliefde) acteurs het geluid ingesproken door anderen.

Dordrechts Museum

Foto: Detail van een kinderportret van Maria van Oranje-Nassau. Zij was de jongste dochter van stadhouder Frederik Hendrik en Amalia van Solms. In haar rechterhand houdt Maria een miniatuurportret van haar oudste zus, Louise Henriette (die naar Duitsland is vertrokken, omdat ze uitgehuwelijkt werd.

Gisteren een dagje op stap geweest. Dit keer ging de reis naar Dordrecht. Ik had gezien dat er in het Dordrechts Museum een tentoonstelling "Portret in portret in de Nederlandse kunst" is georganiseerd. In Dordrecht was ik ook nog niet geweest. Altijd leuk om eens naar een andere stad af te reizen. Met de trein eerst naar Leiden gereisd (via Lelystad, Almere, Schiphol). In Leiden overgestapt op de trein naar Dordrecht. Ergens onderweg gebeurde er iets vreemds: ooit meegemaakt dat iemand aan de noodrem trok? Ik sinds gisteren wel. Een Engelsman zocht de WC en dacht met die rode hendel de deur te kunnen openen. Ik riep nog: "Nee, nee", maar helaas het was al gebeurd. Na vijf minuten kwam de conducteur. Gelukkig was die Engelsman blijven zitten. Hij bekende meteen dat hij de schuldige was. De conducteur was behoorlijk nijdig. Gelukkig konden we even later de reis vervolgen. Zoiets maak je toch niet iedere keer mee. Een vreemde ervaring.
In het Dordrechts Museum heb ik eerst (na een koffie met een broodje) de tentoonstelling bekeken. Het waren vooral veel schilderijen uit de 17e eeuw. Vaak ging het om familieportretten met overleden voorouders (op bijvoorbeeld schilderijen op de achtergrond). Soms zag je ook de geportretteerde met een medaillon van een dierbare. Zo was er ook een schilderij van Charley Toorop waarop zijzelf, haar vader Jan Toorop en haar zoon Edgar Fernhout staat afgebeeld. Ik denk dat dit wel het meest bekende schilderij van Charley Toorop is.
Een deel van het museum is ook gewijd aan schrijver/dichter Cees Buddingh' , die zijn hele leven in Dordrecht heeft gewoond. Buddingh' maakte van o.a. sigarenkistjes en gevonden, waardeloze kleine voorwerpen z.g. kastjes en bedacht daar dan allerlei titels bij. Leuk om eens te zien!
In een groot deel van het museum zijn de zalen rond een bepaald thema ingericht. Bijvoorbeeld: Dordtse meesters (uit de schol van Rembrandt), De firma Cuyp (familie van schilders), Stillevens, Portret van Dordrecht (kunst voor de stad) etc., etc. Ik kwam tijd te kort en heb daarom bewust gekozen voor enkele zalen. Wellicht ga ik nog een keer naar Dordrecht voor een stadswandeling (indien het niet te koud en/of nat is).

Nordic art in het Groninger Museum

Foto: Bij de tuindeuren. De kunstenaarsvrouw van L.A. Ring.

Vorige week met twee zussen het Groninger Museum bezocht. Sinds kort is daar Nordic art, een tentoonstelling van Scandinavische kunstenaars met werk uit de periode 1880-1920 te zien. Aangezien het ook nog kerstvakantie was, hadden we afgesproken om daar op tijd te zijn. Mijn zussen kwamen vanuit Emmen met de bus. Zelf was ik vanuit Meppel met de trein naar Groningen afgereisd.
Na een kop koffie liepen we om ca. 11.00 uur het museum in. Van de vorige keer had ik nog een GM-collector. Even gevraagd of ik die nog kon gebruiken. En ja hoor: dat kon. Met zo'n collector kun je bij diverse kunstwerken de afbeelding scannen. In dat geval hangt er een soort vierkant kastje bij het object. Je houdt de collector er voor totdat er een groen lampje gaat branden. Vervolgens is het kunstwerk gescand. Voordat je het museum verlaat, registreer je nog je naam en je E-mail adres op een PC bij één van de balies. Je krijgt dan een mailtje met een hyperlink toegestuurd.
Wij vonden de schilderijen van Nordic art over het algemeen heel mooi. Er zaten veel romantische werken bij. Maar af en toe ook een somber schilderij zoals van Munch en Strindberg (die ook meer bekend is als  auteur). Dat het schilderij van Munch somber was, verbaasde me niet. Munch leed nogal aan depressies. Zijn beroemde schilderij "De schreeuw" is ontstaan n.a.v. een angstaanval op een brug in Oslo. Tijdens de rondreis naar de Noorkaap van het afgelopen jaar waren mijn zus en ik op dezelfde brug in Oslo. Ik heb daar nog enkele foto's gemaakt van mijn zus als z.g. "schreeuwer".

  Foto: Voorbereidingen treffen voor een spel van Carl Larssen







Behalve de tentoonstelling Nordic art hebben we ook nog een tijdelijke tentoonstelling van Marc Bijl bekeken. Dat was wel totaal iets anders. Bijl maakt diverse soorten objecten van bijvoorbeeld stoelen en gooit er teer o.i.d. overheen. Ook zagen we o.a. vogels, het Vrijheidsbeeld (eveneens met teer overgoten). Ik vond al die met teer overgoten objecten behoorlijk somber.

 Foto: Één van de zalen met werk van Marc Bijl.






Vervolgens hebben we nog een deel van de collectie Veendorp bewonderd. Veendorp was een architect in Groningen. Hij verzamelde veel kunst en heeft zijn verzameling van zo'n 400 items verkocht aan de Stichting J.B Scholtensfonds. Later is deze verzameling in het Groninger Museum ondergebracht. De collectie bevat o.a. werken van schilders van de Haagse School (Weissenbruch, de drie broers Maris).

Foto: Meisje aan de pomp van Matthijs Maris.









Het is toch wel bijzonder dat één persoon zo'n grote verzameling bij elkaar kan brengen.
Al met al vind ik het Groninger Museum echt de moeite van het bezoeken waard. Ik ben er al ettelijke keren geweest, maar ik blijf het een boeiend museum vinden.