Op donderdag 8 oktober hebben we een dagtocht met jeeps door de Drakensbergen gemaakt. We reden via het plaatsje Underberg (vlakbij de grensovergang naar Lesotho) over de Sani Pass naar Lesotho.
In Underberg stond de bus op ons te wachten. Het kostte de chauffeur veel moeite om de deur van de bus weer te openen. Had iets te maken met de luchtdruk o.i.d. Uiteindelijk lukte het na veel gewrik toch om de deur te openen. Om 17.00 uur waren we weer terug bij ons hotel.
Op vrijdagmorgen 9 oktober vertrokken we om 7.30 uur voor een lange busrit naar de Wild Coast. Onderweg hadden we de nodige stops.
De chauffeur was ook zo aardig om een kleine omweg te maken, zodat we ook nog gelegenheid hadden om de vroegere school van Mandela in het plaatsje Qunu te zien. Naast de school staat een museum waar panelen hangen met bijzonderheden over het leven van Mandela.
Vervolgens reden we langs een weg achter Qunu. Onze reisleider wees ons nog de plek aan waar Mandela begraven is. Het was echter te ver weg om er ook maar iets van te zien. De begraafplaats is momenteel niet voor publiek toegankelijk.
Gedurende die dag hadden we hier en daar al veel groepen schoolkinderen gezien. Ik vroeg me af of het een bijzondere dag was. Op een gegeven moment bleef de bus staan en hoorden we geluiden van politie o.i.d. Ik dacht dat er een ongeluk was gebeurd. Opeens kwam er een politiewagen met zwaailichten aanrijden en daarachter een hele stoet marcherende schoolkinderen.
Het laatste stuk naar ons hotel ging over een soort zandweg waar aan gewerkt werd. Kilometers lang. Hier en daar zagen we dat er inderdaad wegwerkzaamheden waren. Ik had medelijden met de chauffeur van onze bus. Af en toe moesten we n.l. een soort brug over en de weg was daar bijna net zo breed als de bus.
Uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan. Wel moest onze chauffeur nog wel wat takken snoeien om te voorkomen, dat er krassen op de bus zouden komen. Dit keer bestond ons hotel ("Trennerys Hotel") uit een aantal rijtjeshuisjes. Het hotel ligt ver van de bewoonde wereld. Ik ben altijd zeer gecharmeerd van dit soort hotels. Op ons verzoek had onze reisleider ons een huisje dichtbij het hoofdgebouw en het zwembad toebedeeld.
We kregen dit keer de beschikking over een kamer met een tweepersoonsbed, een kamer met een stapelbed en een éénpersoonsbed en een badkamer. Ik koos voor de kamer met stapelbed en het éénpersoonsbed. Vanaf het houten terras hadden we uitzicht op het zwembad.
Foto: Zwembad met waterval
Op zaterdag 10 oktober was ik al vroeg wakker. Om ca. 7.00 uur besloot ik om eerst lekker te gaan zwemmen in het zwembad en daarna te douchen. Het water was wel wat aan de frisse kant.
Vervolgens zijn we via een pad naar het strand gelopen. De Indische Oceaan zag er prachtig uit. Hoge golven!
Om 10.00 uur begon onze eerste excursie van die dag: de "Gates Trail Walking Tour". Eerst werden we in groepjes van ca. 10 personen in jeeps naar een dorpje in de buurt gebracht. Vervolgens liepen we via een een zandpad en een pad met veel stenen (een soort kinderkopjes) naar een plaats aan het water.
Daar werden we in drie aparte groepjes met een motorbootjes tussen de rotsen door over de rivier gevaren. Daarna was het nog een eindje klauteren tussen en over de rotsen naar het "eindpunt".
Bij het eindpunt konden de liefhebbers het water in springen of duiken. De meeste mensen van onze groep gingen niet te water. Het zag er nogal onaantrekkelijk uit. Ik besloot ook om het zwemmen voor gezien te houden.
Na de zwempartij liepen en vaarden we weer via dezelfde weg terug. Met de jeep werden we weer groepsgewijs naar ons hotel teruggebracht.
Na de lunch was het tijd voor de tweede excursie. Dit keer werden we weer in groepjes van tien naar een Xhosa dorp gebracht. Onze gids van die dag vertelde ons e.e.a. over de gebruiken van de Xhosa.
Verder werden we ontvangen door de belangrijkste persoon van het dorp: de "healer" (dokter). Zij vervult een bijzondere rol binnen de dorpsgemeenschap. In haar hut werd gedemonstreerd hoe de mais wordt gebruikt als voedsel voor varkens (heel fijn), kippen (wat groffer) en mensen (het grofst).
Het malen of fijn stampen van de mais gebeurt met de hand m.b.v. een boomstam met een holte (waar de mais in ligt) en een stamper. Ik werd na een korte demonstratie uitgenodigd om het ook eens te proberen.
Er waren ook kinderen aanwezig. Wij hadden begrepen dat het om weeskinderen ging, maar dat was gelukkig niet het geval. Er waren twee kleinkinderen van de "healer" in het dorp en verder nog een aantal vriendinnetjes uit de buurt. Ze hebben voor ons gedanst en gezongen.
De "healer" gaf ook nog een demonstratie van haar werkwijze om een ziekte bij iemand vast te stellen. Ze draaide met een stokje tussen haar handen in een kan water. Tijdens dit proces ontstaat schuim op het water. De "healer" kan dan de patiënt vertellen wat hem/haar mankeert.
Na ca. 1,5 uur eindigde ons bezoek aan het Xhosa dorp en werden we weer in groepjes naar ons hotel teruggebracht.
Foto: Voordat we vertrokken uit het Xhosa dorp was er nog een fotosessie
Wordt vervolgd
