Kerst en Oud & Nieuw

Judo-toernooi in Oldemarkt

Als sporter vind ik het belangrijk om anderen ook te laten sporten. Regelmatig ben ik als vrijwilliger bezig met de begeleiding van zwemmers met een handicap van de vereniging De Zwerfkei te Meppel. Ik ben daar tevens contactpersoon voor het zwemmen en het waterbasketbal van deze sportvereninging. De waterbasketballers nemen per seizoen vier keer deel aan toernooien in regio Noord. Meestal ga ik dan als chauffeur en begeleider mee naar deze toernooien. Onze vereniging organiseert zelf ook (bijna) jaarlijks een toernooi. In dat geval help ik bij de organisatie: zaken regelen met het zwembad, het ronselen van vrijwilligers, begeleiding van de mensen achter de jurytafels etc., etc. Ik ben altijd weer blij als het toernooi vlekkeloos verloopt.
Verder help ik twee maal per jaar bij een judo-toernooi in Oldemarkt. Daar zit ik dan achter één van de jurytafels om de scores te noteren. Het liefst zit ik bij de wedstrijdjes voor de jongste kinderen (van zes tot ca. acht jaar). Vaak wordt na afloop van het toernooi nog een groepsfoto gemaakt. Dit keer kreeg ik de foto van mijn trainingsmaatje (van karate) op een USB-stick. Ter illustratie heb ik de foto "ingeplakt". Kijk maar eens of je me kunt vinden!

Edvard Munch, Feest der herkenning, Inca's

Vorige week heb ik weer eens mijn "vrij reizen dag" gebruikt om per trein naar Rotterdam te gaan. Doel van de reis: de tentoonstelling met werken van Edvard Munch in de Kunsthal. De Noorse kunstenaar Edvard Munch leefde van 1863 tot 1944. Munch is vooral bekend door zijn schilderij "De schreeuw". Tijdens één van de lessen kunstgeschiedenis op de middelbare school werd dit schilderij uitvoerig behandeld. Ik vond het toen een eng schilderij: angstaanjagend! "De schreeuw" werd zo'n tien jaar geleden uit een Noors museum (in Oslo?) ontvreemd. Merkwaardig en zinloos om zo'n bekend schilderij te stelen. Waar verkoop je zoiets???
Ik vind het altijd een bijzondere ervaring om kunst i.p.v. op dia's tijdens een les kunstgeschiedenis in het "echt" te zien.
Verder was er in de Kunsthal nog de expositie met de titel: "Feest der herkenning" met werken van Jean-Francois Millet, Edward Hopper, Gerhard Richter, Marc Quinn etc.
De tentoonstelling bestaat uit zo'n 150 schilderijen, sculpturen, video's van ruim 100 kunstenaars. Het zijn allemaal voorbeelden van realistische kunst vanaf 1850 tot heden.
Daarna was er nog tijd om per tram naar het Wereldmuseum te gaan. Daar is tot januari de tentoonstelling "Inca's, capac hucha" te zien. De term "Capac hucha" betekent zoiets als "uitverkoren kind". In het rijk van de Inca's waren kinderoffers heel gebruikelijk. D.m.v. de kinderoffers hoopten de Inca's om invloed te kunnen uitoefenen op de natuur, de schepping etc. Op ons komt dit heel wreed over. Echter, zo wordt ons tijdens een film de vraag voorgelegd: Hoeveel onschuldige slachtoffers vallen er nu niet tijdens oorlogshandelingen?"
Het was al bijna 18.00 uur toen ik volgezogen met cultuur weer richting station ging. Een mooie en boeiende dag gehad!