maandag 14 februari 2011

Zesde Meppeler Filmfestival

Dit jaar werd het filmfestival voor de zesde keer in Meppel georganiseerd. Aan de organisatie van dit evenement werken diverse partners mee: Wereld van Vrouwen, Bibliotheek Meppel, Natuurwinkel Meppel, Wereldwinkel Meppel. Het fimfestival vond plaats op zondag 6 februari in het Cultureel Centrum De Plataan te Meppel. De films konden in twee zalen van De Plataan bekeken worden. In een apart gedeelte van de bibliotheek werden nog wat korte films / documentaires vertoond.
Van tevoren had ik al mijn keuze gemaakt. 's Morgens heb ik de film "Tussenland" bekeken. Deze film gaat over een ietwat verzuurde oude man Jakob. Bij toeval ontmoet hij de jonge Soedanese vluchteling Majok. Langzaam ontwikkelt zich een vriendschap tussen deze twee zeer verschillende figuren.
's Middags zag ik "Anybody there". In deze film staat de heropvoeding van ontspoorde jongeren centraal. Wim Keyl en Jan Geyteman vangen al zo'n 20 jaar jongeren op. Volgens hun eigen methode weten ze verbluffende resultaten te bereiken. Het onderwerp lijkt ernstig. De nodige humor ontbreekt echter niet. De documentaire "Mam" van Adelheid Roosen vond ik eigenlijk wel heel triest. In "Mam" heeft Roosen de belevingswereld van haar moeder die aan de Ziekte van Alzheimer leed, vastgelegd.
De laatste film "Ensemble c'est tout" was gelukkig weer een stuk vrolijker. Het gaat over een jong meisje (Camille) die in een klein, armoedig kamertje woont. In hetzelfde gebouw woont Philibert in een zeeer ruim appartement. In hetzelfde appartement woont ook Franck. Franck heeft als kok een zeer drukke baan. Op zijn enige vrije dag bezoekt Franck zijn oma die tegen haar zin in een verzorgingstehuis is opgenomen. Als Camille ernstig ziek is, neemt Philibert haar mee naar zijn appartement (zeer tegen de zin van Franck). Camille komt op het idee om Franck's oma op te nemen in het appartement van Philibert. Camille neemt de verzorging van oma Paulette voor haar rekening. Een mooie romantische film met een happy end!

woensdag 9 februari 2011

Met Elselot op pad


Vaak ga ik in mijn eentje op stap. Mijn ex-collega Elselot kwam op het idee om eens met ons tweeën op pad gegaan. Haar hartewens: een dagje naar Rotterdam naar o.a. het Museum Boijmans Van Beuningen. Toevallig was ik daar al eerder geweest voor de overzichtstentoonstelling van Kees van Dongen. Deze expositie liep tot 23 januari en ons tripje vond plaats op 27 januari. Dit keer hebben we het veelzijdige werk van Hella Jongerius bewonderd. Hella Jongerius is industrieel vormgever. Ze heeft bijvoorbeeld bijzondere vazen voor Ikea ontworpen. Verder was er heel bijzonder keramiek van haar te zien. Heel leuk (en lief) vond ik de bordjes met dieren erop (3-dimensionaal) vastgebakken. Verder ook hele grappige banken, wastafeltjes van een soort rubber en een heel grappig toetsenbord (een etensbord met aan weerskanten de toetsen van een computer). Een blikvanger vormde ook de "kikkertafel": een tafel met op één van de hoeken een grote staande kikker, waarbij één van de kikkerpoten als tafelpoot fungeert.
Behalve van Jongerius was er ook nog een expositie van Johan Thorn Prikker (nooit van gehoord). Hierbij wat informatie van de site van BVB:
"In Nederland is Thorn Prikker (1868-1932) vooral bekend als een van de meest interessante symbolistische schilders, met 'De Bruid' als één van zijn topwerken. In Duitsland, waar hij na 1904 woonde, kent men hem als een glas-in-loodontwerper en maker van spectaculaire mozaïeken. Uit deze latere jaren dateert echter ook zijn destijds spraakmakende ontwerp Het Havenbedrijf (1918) bestemd voor het stadhuis in Rotterdam. Met de verwerving van dit grote doek in 1922 begon Museum Boymans zich als museum voor moderne kunst te afficheren.

De tentoonstelling Johan Thorn Prikker. De Jugenstil voorbij volgt de kunstenaar langs alle plaatsen waar hij woonde en langs alle veranderingen die zich in zijn werk voltrokken. Het toont zijn ononderbroken creatieve zoektocht naar een idioom en een geschikte techniek om zijn idealen in beelden om te zetten. Johan Thorn Prikker zag zichzelf als een ‘kunstarbeider’ die midden in het leven stond en die door middel van zijn werk zijn idealen op de beste en mooiste manier aan iedereen wilde presenteren."

Na het bezoek aan het museum zijn we nog even naar De Bijenkorf geweest voor een hap en een slok (thee). Een leuke en gezellige dag in aangenaam gezelschap!