Klimmen

Onlangs ben ik met mijn karate-trainingsmaatje Marian en haar buurvrouw Johanna wezen klimmen in Heerenveen. Ik heb al mijn moed bij elkaar geraapt, want eigenlijk vond ik het wel eng! Voor het klimmen heb je speciale klimschoenen met ruwe zolen nodig. En niet te vergeten: een soort tuig dat je over je trainingsbroek aan moet trekken. Dat tuig is voor de veiligheid. Je wordt "gezekerd" om te voorkomen dat je naar beneden stort. Niet onbelangrijk voor iemand als ik die nog lang van haar prépensioen wil genieten. Eerst de kunst afgekeken van Marian en Johanna en daarna klom ik ietwat bibberig zelf naar boven. "Bah, waar ben ik aan begonnen", dacht ik. Vanaf de grond kwamen bemoedigende kreten en aanwijzingen van Marian en Johanna. In totaal heb ik die avond zo'n vier keer geklommen. Voor een eerste keer leek me dat al heel wat. Achteraf was ik toch wel een beetje trots op mezelf. Soms geeft het een kick om eens iets nieuws te doen. Of het klimmen wat mij betreft voor herhaling vatbaar is, weet ik niet.